Harfler bile, bir sesli bir sessiz yan yana geliyor.. Ve bir kelime oluyor.. Kelimeler, cümlenin yerine göre konumunu alıyor.. Noktalama işaretleri, her kafana esen yere konamıyor.. Hepsi, belli yerlerde anlam katıyor.. Bir sesli, iki yan yana sessiz harfi, AŞK taşıyor.. Sanırım sessizlik, tam da bu sebeple, en çok Aşk'a yakışıyor.. Ama, yolun başında, ses elzem oluyor.. Yoksa, sessizlik üstüne sessizlik, Aşk'ı da boğuyor.. Ve AŞK, cümlenin öznesi, yüklemi, nesnesi olmadıkça, devrik oluyor.. Her konuma yakıştırmaksa, AŞK'ın mekanı YÜREKLERE kalıyor.. Bir kelime, dile ve yüreğe, ancak bu kadar yakışıyor..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder