Gece olduğu zaman, sesi karanlığa yükselen, bir kördüğüm yakalıyorum.. Sabaha kadar onu çözmeye çalışıyorum... Günün ilk ışıklarıyla, çözülüyorum.. Ve ben bunu hep yaşıyorum... Keşke çocukluğumda, annemin çile sarışına, alet olmasaydı kollarım.. Keşke, babamın bağlamasına, meyletmeseydi yüreğim.. Odur budur, çileyi nağmeye bağlıyorum.. Çözemiyorum..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder